Πέμπτη 21 Ιουνίου 2007

ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΙΑ

Γιατί; έλα ντε! Κι η κουτσή Μαρία έχει μπλοκ σήμερα. Αϊντε και μεις. Μη μείνουμε στην απέξω... Καμιά φορά σκέφτομαι - ευτυχώς τα τελευταία 15 χρόνια σκέφτομαι μόνος μου - ότι και μόνο η δυνατότητα να λες αυτά που θες χωρίς να κινδυνεύεις να κατηγορηθείς για οτιδήποτε είναι δύσκολο πράγμα. Επειδή κοιτάω - σαν μπανιστιρτζής - άλλα μπλοκ, ο καθένας γράφει το μακρύ του και το κοντό του χωρίς να νοιάζεται αν το βλέπει κανείς αν το διαβάζει αν γενικά έχει καμία δημοσιότητα αυτό. Απλά γουστάρει να γράψει ότι θέλει όπως το θέλει να αναρτήσει ότι του γουστάρει... Τέλεια ελευθερία με μόνα όρια τα προσωπικά του καθενός γούστα. Άλλοι γράφουν το πόνο τους (χαμός...) άλλοι κάνουν πλάκα (όχι πάντα καλή) άλλοι απλά αναδημοσιεύουν κείμενα, φωτο, σχόλια... Αρκετοί προσπαθούν να δημοσιοποιήσουν τις κοινωνικοοικονομικοπολιτικές απόψεις τους, αν και κανείς δεν καταφέρνει να είναι συνεπής στη ζωή του με αυτά που γράφει. Μύλος. Τελικά πιο πολύ πλάκα έχουν όσοι βρίσκουν στο μπλοκ τους την χαρά να περιγράφουν τη ζωή τους και να μιλάνε μόνοι τους περί παντός επιστητού (στην Ελλάδα όλοι τα ξέρουν όλα...) Και μάλιστα είναι τόσο πωρωμένοι που μόλις βρουν κάποιο σχόλιο γράφουν 10 για απάντηση...

Με αυτή τη λογική δεν αξίζει να ασχολείται κανείς με ένα μπλοκ ξένο... Αν δεν βρίσκει να διαβάσει κάτι ενδιαφέρον, να πάρει μια πληροφορία, να οδηγηθεί σε μια καινούργια ιστοσελίδα, πιο ενδιαφέρουσα τότε ποιος ο λόγος να κάτσει ;;;

Όμως μόνο και μόνο για το γεγονός ότι μπορείς να γράψεις ελεύθερα την άποψή σου, χωρίς να δυναστεύεσαι από αντίθετες απόψεις, αυτό γοητεύει πολλούς. Και δυστυχώς αρκετοί - μη πω σχεδόν όλοι - γουστάρουν να γράφουν την όποια άποψη τους χωρίς να φοβούνται τον αντίλογο. Πολλοί δε από αυτούς τριγυρίζουν στα άλλα μπλοκ με σκοπό να προκαλέσουν συζήτηση ή και καυγά. Έχει πλάκα... Δε φτάνει που γεμίζουν τετραγωνάκια με ότι κατεβάζει η κούτρα τους, αλλά το κυριότερο, αφού δε πατάει κανείς να τους αντικρούσει (ποιός ν' ασχοληθεί;;;) αυτοί διαδρομίζονται δεξιά και αριστερά και γεμίζουν τα σχόλια με την αργόσχολη και "πρωτότυπη" άποψή τους. Πλακώνουν στα μπλοκ που έχουν δημοσιότητα και αραδιάζουν δεκάδες σχόλια με τις, όποιες, επίμονα μονότονες απόψεις τους. Και μετά γυρίζουν στην μοναξιά του δικού τους μπλοκ όπου βασιλεύει το σκοτάδι...

ΑΡΑ... πρέπει να μου γίνει κατανοητό ότι η πιθανότητα να πατήσει κανείς σε αυτό το μπλοκ είναι από 0,000000000001 έως 0. Επομένως κομμένη η φιγούρα...

Το προσωνύμιο ΓΑΪΔΑΡΟΣ προέρχεται από το βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ "Η φαρμα των ζώων". Στην όλη ιστορία, μια απίθανα υπέροχη περιγραφή της ιστορίας του Σοβιετικού Κομμουνισμού για μεγάλα παιδιά, όλα τα ζώα είναι ενθουσιασμένα με την νέα τάξη πραγμάτων στην φάρμα όταν διώξανε τα αφεντικά και αναλάβανε μόνοι τους την διαχείριση. Τα γουρούνια ήταν οι επικεφαλείς και όλα τα άλλα ζώα τους υπάκουαν και έδειχναν μεγάλη προθυμία να τους ακολουθήσουν σε αυτό το πρωτότυπο εγχείρημα..

Ο μόνος όμως που δεν έδειχνε κανέναν ενθουσιασμό ήταν ο γάιδαρος της φάρμας. Όταν λοιπόν τον ρώτησαν τα δυο άλογα γιατί δεν συμμερίζεται τον ενθουσιασμό και την προθυμία των υπολοίπων ζώων, αυτός ανταπάντησε αν έχουν δει κανέναν γάιδαρο να πεθαίνει ποτέ. Και συμπλήρωσε ότι οι γάιδαροι ζουν πολλά χρόνια και εξαιτίας αυτού βλέπουν πολλά πράγματα στην ζωή τους. Επομένως δεν μπορούσε και αυτός να ενθουσιαστεί για κάτι τόσο νέο και αδοκίμαστο, αν δεν έβλεπε την εξέλιξή του με το καιρό. Απλά αποφάσισε να μείνει παρατηρητής και να μην κατενθουσιάζεται με την πρώτη ευκαιρία. Γιατί η πείρα της ζωής του είχε αποδείξει ότι πολλά καινούργια πράγματα εμφανίζονται συνέχεια στον κόσμο, αλλά λίγα είναι αυτά που τελικά μένουν και αλλάζουν τη ζωή μας...

Βέβαια εγώ δεν έχω την πείρα του εν λόγω γαϊδάρου ούτε και είμαι άνθρωπος που δεν με ενθουσιάζει το καινούργιο ή το πρωτότυπο. Αντιθέτως συχαίνομαι την Παράδοση - και σε αυτόν το τόπο μόνο για παράδοση ακούμε... Όμως κάνει καλό ορισμένες φορές να αναρωτιέσαι πάντα πως προήλθε κάτι και πως φτάσαμε σε μια κατάσταση. Και δυστυχώς ο άνθρωπος ζει τόσο λίγο μέσα στον κυκεώνα της ανθρώπινης ιστορίας που ξεχνά την πορεία του και κρίνει μόνο με τα δεδομένα της σύντομης μονότονης ζωής του. Και κρίνει συχνά έτσι...

Το καλύτερο μέσο για να κοιτάξεις κάτι καινούργιο και να το κρίνεις είναι να το αντιπαραβάλεις με κάτι παλιό και να αντιληφθείς γιατί τελικά άλλαξε - και όχι να το κατακρίνεις σαν γριά επειδή σου χάλασε την εικόνα που εσύ έχεις για το κόσμο τα τελευταία μόλις ...89 χρόνια. Γιατί έμεινε αναλλοίωτο τόσα χρόνια και γιατί τελικά χρειάστηκε να αλλάξει τώρα... Και το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι να το κατακρίνεις που άλλαξε αλλά να αναρωτηθείς γιατί! Όλα αλλάζουν και στις μέρες μας, τα πάντα μεταμορφώνονται τόσο γρήγορα που ο άνθρωπος φοβάται να αντιληφθεί ότι για πρώτη φορά στην ιστορία το σήμερα γίνεται χθες και το αύριο σήμερα σε ρυθμούς που δεν έχει ξαναζήσει στην μέχρι τώρα πορεία του στη Γη. Πλην όμως ο καλύτερος τρόπος για να σταθείς και να κρίνεις είναι να παρατηρείς και να διαβάζεις... Κι αυτό έχω την πρόθεση να κάνω εδώ!!!